This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Oct 4, 2017 (posted viaProZ.com): Tłumaczenie dialogów i wskazówek dla graczy gry sieciowej „Metin” a także związanej z grą korespondencji elektronicznej dla firmy Entergames,...more »
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Polish to Turkish: Artykuł prasowy General field: Art/Literary Detailed field: Government / Politics
Source text - Polish Fethullah Gülen Hocaefendi Washington Post’a makale yazdı
Fethullah Güllen Hocaefendi, dünyanın önde gelen gazetelerinden Washington Post‘a bir makale yazdı. Hocaefendi makalesinde Türkiye’nin bütün gücü elinde toplayan ve muhaliflere boyun eğdirmek için elinden gelen her şeyi yapan bir cumhurbaşkanının elinde tanınmaz hale geldiğini belirtti. Hocaefendi, Batı’nın Türkiye’nin demokrasi rotasına geri dönmesine yardım etmesi gerektiğini vurguladı.
Hocaefendi’nin Washington Post’ta “Artık Tanıyamadığım Ülke Türkiye” başlıklı makalesinin tamamı şöyle;
“Yaklaşık yirmi yıldır sakini olduğum ABD’nin başkanı ile memleketim Türkiye’nin cumhurbaşkanı bugün Beyaz Saray’da görüşecekler. ABD ile Türkiye’nin IŞİD ile mücadele, Suriye’nin geleceği ve mülteci krizi de dahil olmak üzere çok sayıda ortak meselesi var.
Ne var ki bir zamanlar demokrasisini tekmil ve mutedil bir laiklik anlayışını oturtma yolunda ümit vadeden Türkiye, bütün gücü elinde toplamak ve muhaliflere boyun eğdirmek için elinden gelen her şeyi yapan bir cumhurbaşkanının elinde tanınmaz hale geldi.
Batı Türkiye’nin demokrasi rotasına geri dönmesine yardım etmeli. Bugünkü görüşme ve önümüzdeki hafta yapılacak olan NATO Zirvesi bu maksada matuf bir fırsat olarak değerlendirilmeli.
Erdoğan, geçtiğimiz yıl 15 Temmuz’da gerçekleştirilen menfur askeri darbe girişimini müteakip masum insanlara karşı sistematik bir zulüm kampanyası başlattı. Kürtler, Aleviler, laikler, solcular, gazeteciler, akademisyenler ya da irtibatlı olduğum barışçı bir insani hareket olan Hizmet camiası katılımcıları dahil 300 bin’den fazla Türkiye vatandaşının hayatı gözaltılar, tutuklamalar, işten çıkarmalar ve başka yollarla mahvedildi.
Darbe teşebbüsü ortaya çıktığında onu şiddetle kınadım ve bana isnat edilmesini net bir dille reddettim. Ayrıca, darbeye katılanların ideallerime ihanet etmiş olduklarını ifade ettim. Yine de delil olmaksızın, Erdoğan beni 5 bin mil uzaktan darbeyi planlamakla suçladı.
Ertesi gün hükümet, bir bankada hesap açmaları, bir okulda öğretmenlik yapmaları veya bir gazeteye haber yapmaları gibi sebeplerle Hizmet’le irtibatlandırdıkları binlerce kişinin listelerini hazırladı. Bu tür bir irtibat sanki suçmuş gibi muamele yaptılar ve bu insanların hayatlarını karartmaya başladılar. Listelerinde, aylarca evvel vefat etmiş isimler ve o sırada NATO’nun Avrupa’daki karargahında görev yapan isimler vardı. Uluslararası gözlemciler tarafından birçok kaçırma, gözaltında işkence ve ölüm vakaları rapor edildi. Erdoğan hükümeti, başka ülkelerde de masum insanları takibe aldı. Mesela, Malezya’ya aralarında 15 senedir orada görev yapan bir okul müdürü dahil olmak üzere üç Hizmet sempatizanını sınır dışı etmesi için baskı yaptılar ki bu kişilerin Türkiye’ye iade edildiğinde hapis ve muhtemelen işkenceyle karşılaşacaklarını söylemek kehanet olmayacaktır.
Nisan ayında cumhurbaşkanı, ciddi usulsüzlük iddialarının gündeme geldiği bir referandumu az farkla kazanarak devletin üç kolunu da kontrol etmesini sağlayan bir başkanlık sistemi kurdu. Aslında tasfiye ve yolsuzlukla bu güçleri zaten büyük ölçüde elinde tutuyordu. Otoriterlik girdabınının bu yeni aşamasında Türk halkı için ciddi endişeler taşıyorum.
Halbuki böyle başlamamışlardı. AKP 2002 yılında, Avrupa Birliği üyeliği hedefine matuf demokratik reformlar vaat ederek iktidara geldi. Fakat zaman geçtikçe Erdoğan giderek muhalif düşünceye karşı tahammülsüz hale gelmeye başladı. Birçok medya organının devletin denetleme kurumları vasıtasıyla kendi yandaşlarına intikalini sağladı. 2013 yazında Gezi parkı eylemlerini şiddetle bastırdı. Kabine üyelerinin adları Aralık ayında büyük çaplı bir rüşvet soruşturmasına karışınca, yargıyı ve medyayı boyunduruk altına alarak karşılık verdi. Geçen yıl 15 Temmuz’dan sonra ilan edilen “geçici” olağanüstü hal hala yürürlükte. Uluslararası Af Örgütü dünyada hapsedilen tüm gazetecilerin üçte birinin Türkiye hapislerinde olduğunu rapor etti.
Erdoğan’ın kendi halkına zulmetmesi artık sadece bir içişleri meselesi olmaktan çıkmıştır. Sivil toplum, gazeteci, akademisyen ve Kürt vatandaşlara karşı sürmekte olan zulüm ülkenin uzun vadede istikrarını tehdit eder hale gelmiştir. Toplumda hali hazırda AKP rejimi etrafında derin bir kutuplaşma meydana gelmiştir. Türkiye’nin şiddeti meşru gören radikallere kucak acarken Kürt vatandaşlarını ümitsizliğe sevk eden diktatöryel bir rejim haline gelmesi Orta Doğu güvenliği için bir kabus olacaktır.
Türkiye halkının demokrasilerini tekrar ayağa kaldırmak için Avrupalı müttefikleri ve ABD’nin desteklerine ihtiyaçları var. Türkiye 1950’de NATO’ya girebilmek için gerçek manada çok partili seçimleri başlattı. NATO, üyeliğinin gereği olarak Türkiye’nin ittifakın demokratik normlarına sadik kalmasını talep edebilir ve etmelidir.
Türkiye’nin demokrasi yolunda yaşadığı geriye gidişi tersine çevirmek için iki önemli konuda girişime ihtiyaç var.
Birincisi, toplumun tüm kesimlerinin katkısıyla, uluslararası hukuki ve insani normları gözetecek şekilde ve batinin başarılı uzun vadeli demokrasilerinden alınan derslerden istifade edilen demokratik bir süreçle yeni bir sivil anayasa geliştirilmelidir.
İkincisi, demokratik ve çoğulcu değerleri tartışan ve kritik düşünmeyi teşvik eden bir eğitim müfredatı geliştirilmelidir. Her öğrenci, devlet gücünün bireysel haklarla dengelenmesinin, güçler ayrımının, bağımsız yargının, özgür basının önemini, aşırı milliyetçilik, dinin siyasallaştırılması ve devletin ya da herhangi bir liderinin kutsallaştırılmasının tehlikelerini öğrenmelidir.
Fakat, bunlar yapılmadan evvel Türk hükümetinin kendi halkına yönelik baskı ve hak ihlallerine son vermesi ve mağdur edilen vatandaşların haklarını telafi etmesi gerekiyor.
İhtimal, Türkiye’nin dünyada parmakla gösterilen bir demokrasi haline geldiğini görmeye ömrüm vefa etmeyecek ama niyazım odur ki şu an içinde bulunduğu otoriterlik girdabından çok geç olmadan kurtulsun.”
Translation - Turkish Jego Świątobliwość Fetullah Gülen napisał artykuł dla Washington Post.
Jego Świątobliwość Fetullah Gülen napisał artykuł dla jednej z najważniejszych gazet na świecie –Washington Post. Stwierdził w nim, że Turcja pod rządami prezydenta, który robi co w jego mocy, by zagarnąć dla siebie całą władzę w kraju oraz rzucić opozycję na kolana, zmieniła się nie do poznania. Podkreślił też, że Zachód musi pomóc Turcji powrócić do grona państw demokratycznych.
Całość artykułu Jego Świątobliwości, zatytułowanego „Turcja – kraj, którego nie poznaję” wygląda następująco:
„Już blisko dwadzieścia lat mieszkam w USA – kraju którego prezydent spotyka się dzisiaj w Białym Domu z prezydentem Turcji. Te dwa państwa mają do bardzo wiele wspólnych spraw, chodzi przede wszystkim o walkę z ISIS, przyszłość Syrii i kryzys migracyjny.
Niestety Turcja – swego czasu pokładająca nadzieję w umocnieniu powszechnego i umiarkowanego rozumienia laicyzmu – pod rządami prezydenta, który robi co w jego mocy, by zagarnąć dla siebie całą władzę w kraju oraz rzucić opozycję na kolana, zmieniła się nie do poznania. Zachód musi pomóc jej powrócić do grona państw demokratycznych. Obecne spotkanie oraz mający odbyć się za tydzień szczyt NATO powinny zostać wykorzystane do realizacji tego celu.
W następstwie obrzydliwego, nieudanego przewrotu wojskowego z 15.08 zeszłego roku, Erdoğan rozpoczął systematyczną kampanię okrucieństwa względem niewinnych ludzi. Życie ponad 300 000-cy osób – Kurdów, alewitów, zwolenników świeckości państwa, reprezentantów lewicy politycznej, dziennikarzy, wykładowców czy podobnych mi członków pokojowego ruchu Hizmet – zostało zrujnowane poprzez aresztowania, zatrzymania, zwolnienia z pracy i inne metody represji.
Gdy tylko dotarła do mnie informacja o wspomnianym puczu, stanowczo go potępiłem i w jasny sposób odrzuciłem sugestie, jakobym miał nim kierować. Więcej: powiedziałem, że osoby biorące w nim udział zdradziły moje ideały. Mimo to – oraz przy braku jakichkolwiek dowodów – Erdoğan z odległości ośmiu tysięcy kilometrów ciągle oskarża mnie o jego zaplanowanie.
Nazajutrz po próbie przewrotu rząd przygotował listy tysięcy ludzi powiązanych z Ruchem Hizmet, które miały otwarte rachunki bankowe, uczyły w szkołach lub trudniły się dziennikarstwem. Ich życie zamieniono w koszmar, tak jakby członkostwo w Ruchu było przestępstwem. Na listach tych znalazły się również nazwiska osób od dawna zmarłych oraz takich, które w tamtym momencie pełniły funkcje dowódcze w europejskim sztabie NATO. Międzynarodowi obserwatorzy donosili o licznych przypadkach porwań oraz tortur i śmierci podczas przesłuchań. Rząd Erdoğana zaczął również prześladować niewinnych ludzi poza granicami Turcji. Za przykład niech posłuży Malezja, na którą naciskano, by wydała trzech sympatyzujących z Ruchem pracowników tamtejszej szkoły, w tym pełniącego swoją funkcję od piętnastu lat dyrektora. Nie trudno zgadnąć, że nad Bosforem czeka ich aresztowanie i tortury.
W kwietniu – na drodze wygranego niewielką większością głosów referendum, podczas realizacji którego pojawiały się donosy o licznych, poważnych nieprawidłowościach – prezydent wprowadził w Turcji system prezydencki, który likwiduje trójpodział władzy. De facto trójpodział ten został w znacznej mierze zlikwidowany już wcześniej, dzięki czystkom i łamaniu prawa. W obliczu tych autorytarnych zawirowań dobrostan narodu tureckiego budzi mój poważny niepokój.
A przecież początki były zupełnie inne. W roku 2002 AKP doszła do władzy stawiając sobie za cel członkostwo w Uni Europejskiej oraz konieczność przeprowadzenia demokratycznych reform. Niestety z czasem Erdoğan przestał tolerować jakiekolwiek głosy krytyki pod swoim adresem. Korzystając z państwowych instytucji kontrolnych wiele mediów obsadził swoimi ludźmi. W lecie roku 2013 brutalnie stłumił protesty związane parkiem Gezi. Gdy w grudniu tego samego roku przeciw ludziom z jego gabinetu wszczęto śledztwo związane z korupcją na szeroką skalę, poradził sobie tłamsząc niezależność sądów i mediów. Nadal trwa ogłoszony 15.08 zeszłego roku „przejściowy” stan wyjątkowy. Według danych Amnesty International w tureckich więzieniach przebywa co trzeci uwięziony dziennikarz na świecie.
Okrucieństwo Erdoğana względem własnych obywateli przestało być już tylko i wyłącznie wewnętrzną sprawą Turcji. Jego posunięcia skierowane przeciw społeczeństwu obywatelskiemu, dziennikarzom, wykładowcom i Kurdom zagraża długofalowej stabilności państwa. Pod rządami AKP społeczeństwo tureckie uległo skrajnej polaryzacji. Autorytarna Turcja, która przychylnie patrząc na radykałów uznających, że przemoc jest najlepszym rozwiązaniem wszelkich problemów, jednocześnie popycha swych kurdyjskich obywateli ku desperacji, to dla Bliskiego Wschodu prawdziwy koszmar.
Naród turecki potrzebuje wsparcia swoich europejskich sojuszników oraz USA, by przywrócić swojej demokracji siłę. To właśnie dążenie do członkowstwa w NATO pchnęło Turcję w roku 1950-tym do wprowadzenia rzeczywistego systemu wielopartyjnego. Organizacja ta ma prawo i powinna wymagać od swojego tureckiego członka, by pozostał wierny standardom państwa demokratycznego.
Aby odwrócić obecny trend odchodzenia przez Turcję od standardów demokratycznych, potrzeba zmian idących w dwóch kierunkach. Po pierwsze, kierując się prawem międzynarodowym i prawami człowieka oraz korzystając z doświadczeń stabilnych, mających długą historię, zachodnich demokracji, przy udziale wszystkich grup społecznych należy na drodze dyskusji i głosowania stworzyć nową, obywatelską konstytucję.
Po drugie, trzeba przygotować program nauczania kładący naciska na pluralizm i wartości demokratyczne oraz zachęcający do krytycznego myślenia. Wszyscy uczniowie winni nauczyć się, jak ważne jest równoważenie władzy państwa prawami jednostek oraz jak istotne są niezawisłe sądy i wolność prasy. Jednocześnie trzeba im uświadamiać ogrom niebezpieczeństwa niesionego przez nacjonalizm, upolitycznienie religii oraz kult państwa czy jakichkolwiek jednostek.
Jednakże w pierwszej kolejności trzeba położyć kres przemocy rządu tureckiego względem własnych obywateli i łamaniu ich praw, a także przewrócić osobom prześladowanym spokój godność
Nigdy nie przestanę wierzyć w to, że Turcja może stać się modelowym przykładem demokracji dla całego świata i modlę się, by udało jej się wydobyć z obecnego autorytarnego kryzysu, zanim będzie za późno.
Polish to Turkish: Instrukcja obsługi maszyny do produkcji kostek cukru General field: Tech/Engineering Detailed field: Engineering: Industrial
Source text - Polish R TİPİ KÜP ŞEKER PRESLEME MAKİNASI KULLANIM KILAVUZU
R tipi presleme makinesi sistematik olarak manuel ve otomatik dolum yapacak şekilde ayarlandı. R tipi makınası , üç ayrı sistemin komplike çalışmasıyla verimli üretim sağlanabilir.
R tipi makinası seri üretim ve paketleme için dizayn edilmiştir. Sistemin sorunsuz ve hızlı çalışabilmesi için, aşağıdaki uyarıları lütfen okuyunuz.
Operatör ilk işe başlama zamanında öncelikle yapması gereken işler,
1-) Kutu yapma makinasının ısı set değerlerini kontrol etmeli ve kutu hazırlama için kutu yapma makinasına start vermelidir.
Not: kutu yapma makinası otomatik olarak kutu sensörü gördüğü zaman touch ekran panelden girilen zaman süresi sonrası otomatik duracak ve sensör görmediği zaman yeniden otomatik olarak start alaçaktır.
Not:Kutu yapma makinasına kağıtlar düzgün yerleştirilmelidir.Kağıt alma kalıbı kağıt eksen çizgilerine tam merkez olmalıdır.
Not:Kutu yapma makinası ilk start anında eğer kağıt alma haznesinde kutu yoksa ,-270’ deki kutu alma haznesine kutu yerleştiriniz. Aksi takdirde vakumlama yapamayacağı için kağıt alma işlemi gerçekleşmiyeçektir.
2-) Kutu paketleme makinasının ısı set değerlerini kontrol ediniz.Isılar set değeri seviyesine ulaşınca makinaya start veriniz.
Not:Isılar hazır olmadan kutu yapma makinası veya paketleme makinasına kesinlikle start vermeyiniz. Aksi taktirde kimyasal yapıştırıcı soğuk olduğu için makinanızı veya kağıtınızı kirleteçektir.
3-)Kutu yapma bandı kutu ile dolduysa ve kutu paketleme makinası çalışıyorsa otomatik hazırlık tamamlanmıştır.
4-) Operatör panel üzerindeki konum anahtarını otomatik konuma alınız. start veriniz.
5-) Sistem otomatikde ve home pozisyon tamamlandıktan sonra otomatik doluma geçme işlemi başlayaçaktır.
6-) Krom bant üzerinde şeker yoksa R tip presleme makinasına start veriniz. Eğer Krom bant üzerinde şeker varsa belli bir dolumdan sonra r makınasına start veriniz. Aksi taktirde bant da sıkışma meyadana geleçektir.
7-) –R tipi pres makinasından eğer ürün hatalı çıkmış ise ürünü bant tan alınız. Presleme işleminde devamlı olarak hatalı ürün çıkıyorsa,
a) Mıkserde ürün yetersizdir.
b) Su seviyesi düşüktür
c) Presleme ayarı değiştirilmiştir.
d) Bant hızı değiştirilmiştir.
e) Helozen aktarma valfi bozulmuştur.
Translation - Turkish INSTRUKCJA OBSŁUGI MASZYNY TYPU R DO PRODUKCJI KOSTEK CUKRU
Maszyna typu R do produkcji kostek cukru jest przystosowana do ciągłego, automatycznego i opartego na sterowaniu manualnym, wytwarzania produktu. Maszyna typu R składa się z trzech współdziałających podsystemów i zapewnia wydajną produkcję.
Maszyna typu R została zaprojektowana do seryjnej produkcji i pakowania. W celu zapewnienia bezproblemowej i szybkiej pracy maszyny prosimy o zapoznanie się z poniższymi uwagami.
Przy pierwszym uruchamianiu maszyny operator powinien wykonać następujące czynności:
1) Skontrolować ustawienia temperatury maszyny składającej opakowania oraz uruchomić ją w celu przygotowania opakowań.
UWAGA! W sytuacji gdy czujnik maszyny składającej opakowania wykryje opakowanie, praca maszyny ulegnie zatrzymaniu na czas zaprogramowany za pośrednictwem panelu operatora i wznowiona, gdy czujnik nie będzie już wykrywał opakowania.
UWAGA! Arkusze opakowań powinny być równo umieszczone w maszynie. Stempel pobierający arkusze powinien być dokładnie wypośrodkowany względem linii zagięć arkusza.
UWAGA! Jeśli w momencie uruchamiania maszyny na stemplach nie ma arkuszy, należy umieścić arkusz na stemplu na pozycji 270’. W przeciwnym wypadku, w związku z brakiem podciśnienia, proces pobierania arkuszy nie przebiegnie.
2) Sprawdzić ustawienia temperatury maszyny zamykającej opakowania. Maszynę należy uruchomić, gdy temperatura osiągnie zaprogramowany poziom.
UWAGA! W żadnym wypadku nie należy uruchamiać maszyny składającej opakowania ani zamykającej opakowania, gdy temperatury nie osiągnęły wymaganego poziomu a ich ustawienia sprawdzone! W przeciwnym wypadku substancja klejąca, ze względu na niską temperaturę, może zanieczyścić maszynę lub opakowania!
3) Jeśli taśmociąg maszyny składającej opakowania zapełnił się opakowaniami a maszyna zamykająca opakowania działa, przygotowania trybu automatycznego zostały zakończone.
4) Przestawić znajdujący się na panelu sterowania klucz na pozycję automatyczną. i uruchomić maszynę.
5) Po ustawieniu systemu w tryb automatyczny i osiągnieciu pozycji wyjściowej rozpocznie się proces automatycznego napełniania opakowań.
6) Jeśli na taśmociągu nie ma cukru należy uruchomić maszynę prasującą typu R. Jeśli na taśmociągu znajduje się cukier należy uruchomić maszynę prasującą typu R dopiero po uprzednim zapakowaniu do opakowań pewnej ilości cukru. W przeciwnym wypadku kostki cukru na taśmociągu ulegną stłoczeniu.
7) Jeśli maszyna prasująca typu R wytłoczy wadliwy produkt, należy usunąć go z taśmociągu. Jeśli maszyna w sposób ciągły tłoczy wadliwy produkt, należy sprawdzić czy:
a. w mikserze znajduje się wystarczająca ilość materiału,
b. poziom wody nie jest zbyt niski,
c. nie zostały zmienione ustawienia prasowania,
d. nie została zmieniona prędkość pracy taśmociągu
Polish to Turkish: System hamulcowy General field: Tech/Engineering Detailed field: Mechanics / Mech Engineering
Source text - Polish 1. Kontrola pneumatycznego układu hamulcowego
Układ pneumatyczny należy, z uwagi na jego bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo, kontrolować ze szczególną uwagą. Diagnostykę układu pneumatycznego można przeprowadzić za pomocą przyłączy kontrolnych dostępnych po otwarciu klapy obsługowej pneuboxu.
W pierwszym etapie należy sprawdzić poprzez przyłącza kontrolne obecność wody w układzie pneumatycznym. O jej obecności świadczy „mgiełka wodna” – wilgotne powietrze ulatniające się po przyciśnięciu zaworów na przyłączu. Występowanie wody w układzie jest niedopuszczalne (może ona zakłócić przepływ powietrza powodując złe działanie układu). Szczególnie uważnie należy kontrolować układ pneumatyczny w okresie zimowym, kiedy woda może zamarznąć w przewodach i zaworach powodując ich niedrożność lub uszkodzenie. Jeśli stwierdzono obecność wody należy całą odpuścić, a następnie powtórzyć kilkukrotnie operację kontroli występowania wody w układzie pneumatycznym. W przypadku ciągłej obecności wody w układzie skontrolować działanie osuszacza.
Kontrolę ciśnień należy przeprowadzić za pomocą przyłączy kontrolnych i odpowiednich manometrów do nich instalowanych. Prawidłowe wartości ciśnień oraz opis przyłączy kontrolnych podaje schemat pneumatyczny oraz naklejki na przyłączach. Układ pneumatyczny należy kontrolować zarówno podczas stanu biernego (żaden z odbiorników nie pobiera powietrza), jak i czynnego po kolei załączając wszystkie możliwe odbiorniki: ECAS (można wykorzystać funkcję przyklęku), hamulec zasadniczy, hamulec ręczny, hamulec przystankowy, obwód drzwi (otwieranie i zamykanie), regulacja siedzenia kierowcy, przyłącze napełniania awaryjnego. Powietrze może uchodzić tylko podczas pracy osuszacza powietrza lub działania zaworów.
Translation - Turkish 1. Pnömatik fren sistemi denetimi
Pnömatik sistem, güvenliği doğrudan etkilediğinden dolayı özellikle büyük dikkat ile denetlenmelidir. Pnömatik sistem muayenesi pneubox’un servis kapağı açıldıktan sonra gözüken kontrol portu kullanılarak yapılabilir.
Önce kontrol portları ile sistemde suyun olup olmadığı kontrol edilmelidir. Suyun var olması “su buharı” yani portun üzerinde bulunan kontrol valfine basıldıktan sonra yükselen nemli havanın var olmasından anlaşılır. Sistemde suyun varolması asla kabul edilemez çünkü su, hava akışını engelleyerek sistemin düzgün çalışamamasına sebep olabilir. Pnömatik sistem özellikle kış mevsiminde büyük titizlikle kontrol edilmelidir. Çünkü valfler ve borularda bulunan su donup tıkanıklığa sebep olmasıyla arızalara sebep olabilir.
Sistemde suyun var olması halinde hepsi dökülmeli, sonrasında da sistemde su var olma denetimi birkaç defa tekrarlanmalıdır. Sistemde halen su mevcut ise kurutucunun çalışıp çalışmadığı kontrol edilmelidir.
Basınçlar denetimi kontrol portu bir de üzerine takılabilen basıölçerler kullanılarak yapılmalıdır. Doğru basınç değerleri ve portlar tarifi pnömatik şemada ve portların üzerindeki etiketlerde bulunmaktadır. Pnömatik sistem hem hiç bir almaç hava almazken (pasif durumda) hem de ECAS sistemi (örneğin diz çökme sistemi kullanılarak), servis freni, el freni, durak freni, kapı açma/kapatma sistemi, sürücü koltuk ayarlama sistemi ve acil durum doldurma valfı, yani bütün almaçlar sırayla çalıştırılırken (aktif durumda) kontrol edilmelidir. Hava sadece kurutucu ve valfler çalışırken sistemden çıkabilir.
Polish to Turkish: RUPTURES AND CONVERGENCES / KOPUŞLAR VE KAVUŞMALAR General field: Art/Literary Detailed field: History
Source text - Polish RUPTURES AND CONVERGENCES
In 2014, we are celebrating the 600th anniversary of Polish-Turkish diplomatic relations. According to Jan Długosz’ Chronicles, our common history dates back to 1414 when Mehmet I Çelebi received the first Polish diplomatic mission at his court in Bursa (then the capital of the empire). The modern era began six hundred years ago and, notably, it tends to be generally accepted that it was 1453, or the fall of Constantinople and, consequently, the Byzantine civilization, that marked its birth. Could there be clearer proof of the immense significance of the Ottoman Empire for the social and political history of the world? Throughout these almost 600 years, Poland and Turkey maintained political, trade and cultural relations as well as (let it be directly or through their fief states) through a common border between the 15th century and the Partitions of Poland in the 18th century. It was indeed multiculturalism as well as multiethnicity and religious freedom that was typical of these two states for most of their existence (in case of Turkey both, in the Ottoman Empire and the Republic of Turkey; in Poland — from the Polish-Lithuanian Commonwealth to the Second Republic). In various periods, Poland was inhabited by Lithuanians, Ruthenians, Ukrainians, Belarusians, Jews, Armenians, Lemkos, Romani, Tatars… In the late 16th century, Poland was described as the “asylum for heretics” as it provided a haven to persecuted Mennonites, Nontrinitarians, Jews and Huguenots. This mixture of nationalities greatly enriched cultural life in Poland which was enjoying its “Golden Age” at the time. Relative religious tolerance was also observed in the Empire, and Turkey has since remained a peculiar mosaic of national minorities, including Kurds, Armenians, Greeks, Jews, Abkhazians, Adyghes, Albanians, Arabs, Azerbaijanis, Assyrians, Bosnians, Georgians, Hamshenis, Lazs, Pomaks, Romani, Zaza people… Another shared feature is the fact that both Poland and Turkey has been serving as a kind of bridge between the West and the East in political, religious and cultural contexts for centuries. Both countries are situated “between”: because of its geopolitical position Poland belongs to Central and Eastern Europe, while Turkey constitutes so-called “Europe’s vestibule”, joining Europe and Asia. In the 20th century, however, it was Turkey that was closer to Europe and treated as a partner there, participating in many important cultural and artistic events, whereas Poland continued to be a country separated from the West by the iron curtain for a long time. The village of Polonezköy (formerly: Adampol) situated on the Asian side of the Bosphorus, not far from Istanbul, is a symbol of Polish-Turkish friendship. Established in 1842 by Adam Czartoryski, it was peopled by immigrants who had left their homeland after the November Uprising and the Crimean War as well as by refugees from Siberia and captives of Cherkess. In 1938, residents of Adampol were granted Turkish citizenship. For more than 170 years, the people of Adampol made remarkable effort to continue communicating in Polish and preserve Polish traditions and customs. Today, more than 300 people live in the village, but, unfortunately, only a few can still speak Polish. The village is a historical and cultural phenomenon on a global scale. It can also serve as an example of a symbiosis between Catholics and Muslims.
Translation - Turkish KOPUŞLAR VE KAVUŞMALAR
2014 yılında Polonya-Türkiye diplomatik ilişkilerinin 600. yıldönümünü kutluyoruz. Jan Długosz kroniği gereğince ortak tarihimizin başlama noktasının, ilk Polonya diplomatik heyetinin 1414 yılında Sultan I Mehmet Çelebi tarafından o zamanki Osmanlı Devleti’nin başkenti olan Bursa’da kabul edilmesi olduğu düşünülmektedir.
600 yıl önce Erken Modern Dönem başlamıştır. Önemli olan, çoğu zaman başlangıç tarihi olarak Bizans İmparatorluğu’nun devrini bitiren 1453 yılındaki Konstantino¬polis’in Fethi kabul ediliyor. Bu olgu Osmanlı İmparatorluğunun dünya tarihi için ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.
Polonya ve Türkiye nerdeyse 600 yıl boyunca devam eden siyasi, ticari ve kültürel ilişkiler, ayrıca XVI. yüzyıldan XVIII. yüzyıldaki Polonya’nın Parçalanmasına kadar ortak sınır (ya doğrudan ortak sınır ya yurtluklarının sınırı) aracılığıyla bir birine bağlılar. Üstelik her iki devleti birbirine yakınlaştıran başka özellikler de var: dünya haritasının çok özel yerinde bulunmaları ve asırlar boyunca çok kültürlü olmaları.
Her ikisi de tarihinin büyük kısmı boyunca çok uluslu, farklı etnik kökenli, ve çok farklı inançlara sahip halklardan oluşuyordu. (Türkiye hem Osmanlı Devleti hem de Türkiye Cumhuriyeti döneminde, Polonya ise Lehistan-Litvanya Birliği’nden itibaren II. Cumhuriyet dönemine kadar). Farklı dönemlerde Polonya vatandaş¬ları arasında Litvanyalı, Ruten, Belaruslu, Yahudi, Ermeni, Łemkolu, Çingene ve Tatarlar bulunmuştur… XVI. yüzyılın sonunda Polonya, baskılara maruz kalan Mennoncu, Üçlülük Karşılıtçı, Yahudi ve Huguenotların barınak bulup yerleş¬tiği bir yer olduğu için ‘kafirler sığınağı’ olarak geçiyordu. Bu uluslar karışımı, o zamanlarda ‘altın çağını’ yaşayan Polonya’nın kültür hayatını çiddi dercede zenginleştirmiştir.
Osmanlı İmparatorluğu da oldukça hoşgörülü bir devletti. Türkiye günümüze kadar Kürt, Ermeni, Yunanlı, Yahudi, Abhaz, Batı Çerkes, Arnavut, Arap, Azeri, Süryani, Boşnak, Gürcü, Hemşinli, Laz, Pomak, Çingene ve Zazalar gibi çeşitli ulusların mozaiğidir.
Bizi bağlayan başka bir özellik, Polonya ve Türkiye’nin hem siyasal hem kültürel hem de dini anlamda batı ve doğu arası, özel bir ‘köprü’ konumunda olmalarıdır. Polonya, jeopolitik konumundan sözde Orta-Doğu Avrupa’ya aitken, ‘Avrupa Girişi’ denilen Türkiye Avrupa’yı Asya’yla bağlıyor. İlginç olan XX. yüzyılda Türkiye’nin Avrupa’ya daha yakınken partner olarak değerlendirilip önemli kültür ve sanat ekinliklerine katılabilmesi, Polonya’nın ise, Batı ve Doğu kısımlara bölünen Avrupa haritasında demir perde arkası bir ülke olarak algılanmiş olmasıdır.
Polonya-Türkiye dostluğunun en önemli sembollerinden biri İstanbul yakınlarında, Asya Yakası’nda bulunan Polonezköy’dür (eski adı: Adampol). Bu köy 1842 yılında Adam Czartoryski tarafından kurulup Polonya Kasım Ayaklanması ve Kırım Savaşı göçmenlerinin bir de Sibiryadan ve Çerkes elinden kaçanların evi olmuştur. 1938 yılında Adampol sakinleri Türk vatandaşlığını elde etmişlerdir. 170 yıl boyunca Adampol sakinleri kendi dilini, Polonya adet ve geleneklerini titizlikle korumuş¬lardır. Şuan köyde 300’den fazla kişi yaşıyorsa da ne yazık ki sadece birkaçı Lehçe konuşabiliyor… Polonezköy hem kültürel ve tarihsel açıdan dünya çapında olağa¬nüstü bir yer, hem de Katolik - Müslüman ortak yaşamının örneğidir.
More
Less
Translation education
Master's degree - Uniwersytet Warszawski
Experience
Years of experience: 15. Registered at ProZ.com: Aug 2017.
Turcja i język turecki to mój świat i moja pasja. Tłumaczeniami, relacjami międzykulturowymi, szkoleniami, doradztwem turkologicznym i koordynacją związanych z Turcją projektów zajmuję się od 2008 roku. Bogate doświadczenie, rzetelność i każący mi nieustannie rozwijać swoje umiejętności głód wiedzy sprawiają, że moi klienci i współpracownicy są zawsze w najwyższym stopniu zadowoleni ze świadczonych przeze mnie usług.
Keywords: Tłumacz języka tureckiego, tłumaczenia konsekutywne, tłumaczenia pisemne, język turecki, szkolenia kulturowe
Portfolio